Overlord Anime Season 03 Episode 11 - ออกแล้ว

ตามหัวเรื่องเลย ติดตามกันได้

ส่วนอนิเมะตอนหน้าตอนที่ 12 น่าจะต้องเตรียมตับกันไว้ให้พร้อม

สปอยล์ของตอนนี้(โพสก่อนหน้า)เหมือนจะแปลผิดไปบ้าง ชื่อเจ้าชายก็ผิดอยู่นะ สับสนตัว i เป็น l เดี๋ยวแก้ให้ทีหลัง และตอนนี้มาเต็ม เครื่องหมาย !


บทพูดจากอนิเมะ แก้ขัดไปก่อน ก่อนซับไทยจะออก

- รัชทายาทอันดับหนึ่งและกองทัพ กำลังเดินทางไปยังหมู่บ้านคาร์เน
บาโบร : หมู่บ้านคาร์เน ทำไมข้าต้องไปหมู่บ้านห่างไกลอย่างนั้นด้วย ยังไงก็ตาม ถ้าพวกเราทำภารกิจเสร็จสิ้นในวันเดียวและมุ่งหน้าไปยังที่ราบแคทเซทันที ก็น่าจะไปทันเวลารบ ใช่แล้ว พวกชาวบ้านหมู่บ้านคาร์เนน่าจะใช้เป็นเครื่องมือต่อรองกับโกนได้ ถ้าเขายอมถอนตัวไป จักรวรรดิก็จะสูญเสียเหตุผลและล่าถอยไปเช่นกัน ถ้าข้าสร้างชื่อได้ มันจะเป็นหลักประกันกับการสืบทอดบัลลังก์ของข้า พวกชาวบ้าน ข้าจะเกณฑ์พวกมันไปเป็นทหารและพาไปหาไอนซ์อูลโกน ถ้าเขาเกิดฆ่าพวกชาวบ้าน เราก็จะแสดงให้โลกเห็นว่าเขานั้นต่ำช้าเพียงใด ดี นี่มันเป็นความคิดที่เยี่ยม

I am very very crazy . . . (TLN: มันคือเพลงเปิดนั่นเอง)

บทที่ 11 อีกหนึ่งสงคราม

- อากูกับก็อบลิน รวมไปถึงชาวบ้าน คุยกับเอนริที่หมู่บ้านคาร์เน
อากู: หัวหน้า ขอบคุณที่เหนื่อย
ก็อบลิน1: หัวหน้า สวัสดีครับ
ก็อบลิน2: สวัสดีครับ
เอนริ: ทำได้ดีมากทุกคน
อากู: หัวหน้าทำอะไรอยู่ครับ
เอนริ: กำลังเตรียมตัวสำหรับหน้าหนาว ฉันกำลังตรวจดูว่าพวกเราขาดเหลืออะไรมั้ย อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าพวกเรากำลังจะมีฟืนพอแล้ว
อากู: ให้เป็นหน้าที่ผมเอง หัวหน้า!
เอนริ: อื้อ
ชาวบ้าน1: โอ้ หัวหน้า
ชาวบ้าน2: สวัสดีครับ หัวหน้า
อดีตหัวหน้าหมู่บ้าน: โอ้ หัวหน้า สำหรับชาวบ้านที่กำลังจะย้ายเข้ามาใหม่ . . .

- เอนริกับเอนฟิเรียเข้ามาในกระท่อม
เอนริ: งั้นก็ได้! เรียกฉันว่าหัวหน้ากันเลย!
เอนฟิเรีย: ช่วยเล่นทีหลังได้ไหมครับ พวกเราต้องตรวจสอบคลังเก็บหญ้าแห้ง(ฟาง)
เอนริ: ถ้าเทียบข้อเท็จจริงที่ว่า อากูและคนอื่นๆ ที่คิดว่าฉันสามารถขยี้ก็อบลินได้ทุกเมื่อ นี่มันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย!
เอนฟิเรีย: หัวหน้า . . . เอนริ แต่ . . .

- แฟลชแบคเหตุการณ์เอนริงัดข้อกับก็อบลิน (แผนของก็อบลิน)
ก็อบลินจากแตรเขาสัตว์: อะรั้ยยยยยยยย?!
เอนริ: เห้?!
อากู: นั่นมันสุดยอดไปเลย งั้นมันก็จริงที่คุณสามารถขยี้บาเกสด้วยมือเดียว!
เอนริ: เห้?! เห้ะ?!
ออร์ก1: หัวหน้า.แข็งแกร่ง
ออร์ก2: หัวหน้า:สุดยอด
น้องเอนริ: พี่สาวเท่มากเลย

- กลับมาที่กระท่อม
เอนฟิเรีย: พวกออร์กก็อยากท้าดวลเอนริเหมือนกัน
เอนริ: หยุดเลย
เอนฟิเรีย: โอ้ ทะ โทษที
เอนริ: รู้สึกนายนี่กลิ่นหอมดีนะ ไม่รู้ทำไม
เอนฟิเรีย: ธะ เธอคิดอย่างนั้นหรือ? มันทำให้ผมดีใจนะ มันคือน้ำหอมที่ผมทำเอง
เอนริ: เหห ฟังดูเหมือนสิ่งที่จะขายได้ในเมืองในราคาสูงเลย
เอนฟิเรีย: มะ ไม่ มันไม่ใช่เหตุผลว่าทำไมผม . . .
เอนริ: อะไรอะ? อยากเล่นผลักกันงั้นหรือ? เจอนี่เป็นไง!
จูเก็ม: มิสเอนริ! ขอโทษที่ขัดจังหวะ นี่เป็นเรื่องฉุกเฉิน!

- ไอนซ์ที่อยู่ที่ค่ายคุยกับลูปุซเรกิน่าที่กำลังเฝ้าดูเหตุการณ์ที่หมู่บ้านคาร์เน
ไอนซ์: กองทัพราชวงศ์มาที่หมู่บ้านคาร์เน?
ลูปุซเรกิน่า: ค่ะ เจ้าชายลำดับที่หนึ่ง บาโบร มาที่หมู่บ้านคาร์เนพร้อมกับกองทหารจำนวน 5000
ไอนซ์: จุดมุ่งหมายของเขาล่ะ?
ลูปุซเรกิน่า: เขาอ้างว่ามาที่นี่เพื่อตรวจสอบเกี่ยวกับหมู่บ้านที่มีการติดต่อกับท่าน ท่านลอร์ดไอนซ์ ดิฉันเชื่อว่าจุดมุ่งหมายจริงๆ คือการจับชาวบ้านเป็นตัวประกันเพื่อให้ท่านยอมแพ้
ไอนซ์: แล้วพวกชาวบ้านตอบสนองอย่างไร? ถึงกองทัพราชวงศ์จะอ่อนแอ แต่จำนวน 5000 นั่นมันเยอะมาก มีแค่ก็อบลินกับออร์กไม่กี่ตัวคงไม่พอที่จะจัดการได้
ลูปุซเรกิน่า: ในตอนนี้ พวกชาวบ้านไม่มีท่าทีว่าจะยอมแพ้หรือต่อต้าน

- เหตุการณ์ที่หมู่บ้านคาร์เน
ขุนนาง1: ข้ามาในฐานะผู้รับใช้ของเจ้าชายลำดับที่หนึ่งแห่งราชอาณาจักรรี-เอสทีเซ บาโบร แอนเดรียน อิเอลด์ ไรน์ ไบเซฟ เปิดประตูนี้และให้พวกเราเข้าไป!
เอนริ: มะ มันมีมูลวัวเกลื่อนกลาดด้านในค่ะ พวกเราไม่สามารถให้เจ้าชายเข้ามาที่ที่อย่างนี้ได้
ขุนนาง1: หาาา?
ลูปุซเรกิน่า: เอนริกำลังถ่วงเวลาให้พวกก็อบลินกับออร์กซ่อนตัว
เอนริ: โอ้! มูลวัวเต็มมือฉันไปหมด! เดี๋ยวขอให้ฉันไปล้างมันออกก่อนนะ!
ไอนซ์: เธอดูสงบอย่างน่าประหลาด นี่เป็นอีกแผนของเดมิอุรุอุส . . . ไม่ มันไม่น่าจะใช่
ไอนซ์(คิดในใจ): ถึงชั้นจะไม่สนใจหมู่บ้านก็ตาม แต่พวกเราต้องหยุดไม่ให้ข้อมูลเกี่ยวกับการทดลองโพชั่นหลุดออกไป
ไอนซ์: ลูปุซเรกิน่า เฝ้าดูหมู่บ้านไว้ และบอกข้าทุกๆรายละเอียด และให้แน่ใจว่าเธอต้องปกป้องสี่คนสำคัญของหมู่บ้านนั้น
ลูปุซเรกิน่า: เข้าใจแล้วค่ะ
ขุนนาง1: ไอนซ์อูลโกนก่อกบฏที่มุ่งร้ายต่อราชอาณาจักร! เปิดประตูเดี๋ยวนี้ พวกเราจะได้เข้าไปตรวจสอบ ถ้าไม่ยอมเปิด พวกเราจะถือว่าพวกแกเป็นศัตรูกับราชอาณาจักร!
บาโบร: ข้าตัดสินใจแล้วว่าคนพวกนี้เป็นพวกกบฏ! เผาทุกอย่างให้วอด!
ทหาร1: ได้โปรดรอก่อน! ถ้าพวกเราฆ่าพวกชาวบ้านในพื้นที่นี้ มันจะทำให้ขวัญกำลังใจของกองทัพเราลดลง!
บาโบร: งั้นก็เผาป้อมสังเกตการณ์นั่น! ถ้าโจมตีไปที่นั่นก็จะไม่มีคนตาย
เอนริ: ไม่มีทาง!
ชาวบ้าน: ทำไมกัน? พวกเขาพยายามจะฆ่าพวกเรา! ท่านลอร์ดโกนได้ช่วยหมู่บ้านนี้ไว้ พวกนายรู้มั้ย?! พวกเราไม่สามารถหักหลังชายที่ยอดเยี่ยมได้! พวกมันเป็นศัตรูของเรา! ฉันจะสู้กับพวกมัน! ใช่แล้ว! จัดการพวกมันให้ตายไปกับเราให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้! (TLN: ชาวบ้านหน้านิ่งมาก)
เอนริ: เนมุ . . .
จูเก็ม: มิสเอนริ คุณต้องตัดสินใจ
เอนริ: ทุกคน ให้พวกเราลงมติสำหรับหมู่บ้าน ด้วยคนที่อยู่ที่นี่
ชาวบ้าน: อื้อ!
เอนริ: มีใครยอมรับข้อเรียกร้องของราชอาณาจักรบ้าง? ถ้างั้นมีใครจะต่อต้าน ถึงแม้จะต้องแลกด้วยชีวิตของพวกเรา ยกมือขึ้นหากว่าต้องการที่สู้กับราชอาณาจักร! ดังนั้นพวกเรามาสู้ด้วยกันเถอะ พวกเราจะสู้ พวกเราจะชดใช้หนี้ให้ท่านลอร์ดไอนซ์อูลโกน! คุณจูเกม กรุณาวางแผนกลยุทธด้วยค่ะ
จูเก็ม: ทุกคนน่าเคารพมาก แต่พวกคุณก็รู้ ว่าพวกเราคนแก่ๆควรจะเป็นฝ่ายเดียวที่เผชิญหน้ากับความตาย
ชาวบ้าน: ถึงแม้ว่าพวกเราอยากจะให้ผู้หญิงกับเด็กๆหนีไป แต่ก็มีกองกำลังของพวกเขาไปรวมตัวอยู่ที่ประตูหลังแล้วด้วยเหมือนกัน
จูเก็ม: นั่นเป็นเหตุผลที่เราจะเปิดประตูหน้าและให้กองกำลังทั้งหมดมารวมที่นี่ ถึงแม้พวกเขาจะรู้ว่านี่เป็นการเบนความสนใจ แต่ถ้าการโจมตีของพวกเราแข็งแกร่งมากพอ พวกนั้นก็จะไม่เหลือทางเลือกนอกจากจะรวมพลที่นี่ มีใครสงสัยหรือคัดค้านเรื่องนี้มั้ย?
เอนริ: ดูเหมือนจะไม่นะ แล้วที่ไหนที่พวกเราจะส่งพวกเขาไป?
จูเก็ม: ไปที่ป่าใหญ่แห่งทอบ กับคนที่มีความรู้เกี่ยวกับป่าอย่างคุณบริตตาและอากู พวกเขาจะสามารถอยู่รอดได้ จนกว่าพวกกองทัพจะถอยไป
บริตตา: ฉันยอมรับภารกิจนี้
จูเก็ม: เช่นนั้นผมก็อยากจะขอร้องให้มิสเอริและพี่ชายเอนฟิเรียเป็นผู้นำของกลุ่ม
เอนริ: เห้ะ? แต่ฉันจะอยู่ท-
เมียอดีตหัวหน้าหมู่บ้าน: พวกเราต้องพึ่งเธอแล้ว เอนริ
ชาวบ้าน: ดูแลลูกฉันด้วยนะ ดูแลตัวเองด้วย! เธอต้องให้แน่ใจว่าหนีไปได้ ตกลงมั้ย? พวกเราต้องพึ่งเธอ ฝากที่เหลือไว้กับพวกเรา ช่วยดูแลพวกเขาด้วยนะ ระวังตัวด้วย
เอนฟิเรีย: เอนริ ไปกันเถอะ การต่อสู้ของพวกเราจะเป็นการรับรองความอยู่รอดของทุกคนหลังจากที่ผ่านเรื่องพวกนี้ไปได้
เอนริ: แต่ . . .
เอนฟิเรีย: และในกรณีสุดท้าย พวกเราก็เคยไปที่ปราสาทของท่านลอร์ดโกนแล้ว
จูเก็ม: เขาพูดถูกแล้ว คุณยังเหลือแตรเขาสัตว์ที่ใช้อัญเชิญอีกหนึ่งอันใช่มั้ย?
เอนริ: โอ ใช่
จูเก็ม: การใช้มันที่นี่จะเป็นเหมือนกับสาดน้ำเล็กน้อยเข้าใส่ถ่านหินร้อน ผมอยากให้คุณใช้กองกำลังใหม่ให้เต็มที่ ทันที่ที่เรื่องนี้จบลง
น้องเอนริ: พี่สาว . . .
เอนริ: ฉันเข้าใจแล้ว

บาโบร: ข้าจะหาตัวชาวบ้านที่สนิทกับโกนยังไงเนี่ย? แม่ง! ใครจะไปรู้ว่าข้าควรเอาผู้สอบสวนมาด้วย?! ในที่สุดประตูก็เปิด!
ขุนนาง1: ทุกหน่วย เคลื่อนพลไปข้างหน้าได้!
บาโบร: อะไรน่ะ? ออร์ก? อะ อะ ออร์ก?!
ทหาร5(ไม่รู้ใครเป็นใคร เอาเป็นว่าทหารซักคน): ยืนหยัดไว้! (ตั้งรับไว้)
บาโบร: ใช้ธนูสิ! แล้วทำไมไม่มีลูกธนู!
ทหาร1: พวกเราจะยิงโดนทหารฝ่ายเดียวกัน!
บาโบร: อะไร? ตอนนี้มีออร์กห้าตัว ถ้านั่นเป็นออร์กทั้งหมด พวกทหารชั้นยอดของมาร์ควิสโบโลโลบคงจะไม่มีปัญหาในการจัดการพวกมัน
ทหาร1: แน่นอนครับ
บาโบร: แต่มีสิ่งที่ข้ากังวลอย่างหนึ่ง ออร์กเป็นมอนส์เตอร์ที่ไม่มีสติปัญญา แต่ท่าทางของมันดูฉลาดเกินไป ต้องมีใครสั่งการมันอยู่จากด้านในแน่
ทหาร1: ครับ อย่างแรกพวกเราควรรวบรวมข้อมูลของศัตรู
บาโบร: ดูนั่น! เห็นสิ่งที่พวกมันทำกับธงของราชอาณาจักรมั้ย? พวกเราต้องทำลายหมู่บ้านนี่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม รวบรวมทหารทั้งหมดที่ถูกส่งไปประตูหลัง! ยิงธนูไฟ เผาหมู่บ้านให้วอด! ฆ่าทุกคนที่พยายามจะหนี!
เอนริ: พวกทหารน่าจะย้ายไปประตูหน้ากันหมดแล้ว ต้องขอบคุณการเบนความสนใจของคุณจูเก็ม
อากู: ไปกันเถอะ!
บริตตา: งั้นพวกเราจะล่วงหน้าไปก่อน
เอนริ: ค่ะ ตอนนี้ ไปได้เลย พวกเธอทั้งหมด ไม่มีทาง
อากู: รีบเข้า!
บริตตา: พวกเราเกือบจะถึงป่าแล้ว!
เอนฟิเรีย: ผมจะถ่วงเวลาให้เอง!
เอนริ: นั่นบุ่มบ่ามเกินไป!
เอนฟิเรีย: วิ่งเร็ว!
เอนริ: ฉันจะใช่เจ้านี่ ได้โปรดช่วยพวกเราได้ ก็อบลิน
เอนฟิเรีย: เอนริ . . . เห้ะ?
เอนริ: เห้ะ? หิ้?
ไอนซ์: เหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห?! (TLN: เห้ะ?)
จูเก็ม: การโจมตีทีเดียวของก็อบลิน! (Goblin's Single Blow!) มิสและคนอื่นๆน่าจะหนีไปได้แล้ว แต่หน่วยหลักยังคงอยู่อีกไกล
บาโบร: กองหนุนรึ?
ขุนนาง1: แล้วมันคือกองทัพไหน . . . ?
จูเก็ม: กองหนุนมาแล้ว! ถอยไปที่นั่น!
ก็อบลินนักยุทธศาสตร์: คุณคงคือบอดี้การ์ดโดยตรงของแม่ทัพเอนริ ผมคือก็อบลินนักยุทธศาสตร์ ผู้บัญชาการกองทัพนี้ ตอนนี้พวกเราได้มาถึงแล้ว หากมีแม้แต่คนเดียวที่ตายมันก็จะน่าอับอาย มันต้องมีแต่ชัยชนะที่สมบูรณ์!
ไอนซ์(คิดในใจ): นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย?! พวกกองทัพก็อบลินนี่มันโผล่มาจากนรกไหน?!
มาเร่: อืม แตรเขาสัตว์อันนั้นเป็นไอเทมเวทมนตร์?
ไอนซ์: เมื่อครู่ . . . โอ สิ่งที่มนุษย์ผู้หญิงคนนั้น เอนริ ใช้ ใช่แล้วมันคือของขวัญที่ข้าให้กับเธอ
ไอนซ์(คิดในใจ): ก็อบลินพวกนั้นถูกอัญเชิญมาโดยแตรเขาสัตว์นั่น? แต่แตรเขาสัตว์แห่งแม่ทัพก็อบลินเป็นไอเท็มขยะที่จะอัญเชิญแต่ก็อบลินเลเวลต่ำที่จำนวนน้อยกว่ายี่สิบตัว ใช่มั้ยหว่า?
มาเร่: ผมเข้าใจแล้ว . . . ดังนั้นเป็นอย่างที่คิดเลย!
บาโบร: นี่มันเชี่ยอะไรนั่น?
ทหาร1: พระองค์ สั่งให้ถอยเถอะครับ!
บาโบร: พวกนั้นก็แค่ก็อบลิน! ข้าไม่อนุญาต ต่อสู้กับมันซะ!
ทหาร1: พระองค์ พวกนั้นแข็งแกร่งเท่าหรือมากกว่าก็อบลินก่อนหน้าเสียอีก! ได้โปรดสั่งถอยด้วย!
บาโบร: เจ้าโง่! พวกเราไม่สามารถปล่อยกองทัพนั้นไว้ได้ จะเกิดอะไรขึ้นถ้ากองทัพนั่นบุกเอ-รันเทล
ทหาร1: ผะ ผมเข้าใจแล้ว ทุกคน จัดรูปแบบ V โจมตีได้!

พวกเราคือหน่วยก็อบลิน ทหารราบเกราะหนัก ที่รับใช้แม่ทัพเอนริผู้ทรงเกียรติ พวกนายคิดหรือว่ากองกำลังเล็กๆนั่นจะหยุดพวกเราได้!

หน่วยก็อบลิน อัศวินพาลาดิน ที่รับใช้แม่ทัพเอนริผู้ทรงเกียรติ พวกเราสัญญาจะจงรักภักดีอย่างเต็มที่แด่แม่ทัพเอนริผู้ทรงเกียรติ!

หน่วยก็อบลิน ผู้ขี่สัตว์ ที่รับใช้แม่ทัพเอนริผู้ทรงเกียรติ ประกาศตนที่นี่!

หน่วยก็อบลิน พลธนูยาว ที่รับใช้แม่ทัพเอนริผู้ทรงเกียรติ ให้รู้ไว้ว่าพวกนายไม่สามารถหนีจากพวกเราไปได้!

หน่วยก็อบลิน เวทมนตร์สนับสนุน ที่รับใช้แม่ทัพเอนริผู้ทรงเกียรติ พวกเราไม่ได้แค่มีเวทมนตร์เสริมพลัง แต่มีเวทมนตร์ลดพลัง และเวทมนตร์โจมตีด้วย ให้รู้ถึงพลังของพวกเราไว้

หน่วยก็อบลิน เวทมนตร์ระเบิดพื้นที่ ที่รับใช้แม่ทัพเอนริผู้ทรงเกียรติ พวกเราเป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านเวทมนตร์โจมตี และเป็นกองกำลังที่โจมตีรุนแรงที่สุดของกองทัพก็อบลิน!

จูเก็ม: มิส คุณปลอดภัยดีนะ?
เอนริ: คุณจูเก็ม ทุกคน . . .
ก็อบลินนักยุทธศาสตร์: นี่คือพลังทั้งหมดของแม่ทัพเอนริผู้ทรงเกียรติ กองทัพก็อบลิน 5000 อยู่ภายใต้การบัญชาการของท่านหญิงแล้ว

ทหาร1: พระองค์ ออกคำสั่งด้วยครับ!
บาโบร: สั่งมันซะ!

พวกเราไม่ยอมให้นายหนีหรอก หน่วยลอบสังหาร ที่รับใช้แม่ทัพเอนริผู้ทรงเกียรติ นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่พวกเราจะถูกเห็นภายนอกความมืดมิด (TLN: โผล่มาให้เห็นเพื่อมาโชว์ตัวกับแนะนำตัว?)

ก็อบลินบอดี้การ์ด ที่รับใช้แม่ทัพเอนริผู้ทรงเกียรติ หนึ่งในสิบสามก็อบลินหมวกแดง ก็นะไม่จำเป็นต้องให้คนอย่างฉันออกมาเลย

ทหาร1: ปกป้องพระองค์ ส่งสัญญาณถอยทัพ!
หมวกแดง1: อ่อนเกินไป!

ไอนซ์(คิดในใจ): ฮืมม แตรเขาสัตว์อันแรกอัญเชิญก็อบลินเหมือนที่อิกดราซิล ดังนั้นมันก็ไม่น่าจะเป็นโลกนี้ ที่เปลี่ยนเอฟเฟ็คของไอเท็มได้ ถ้ากรณีนั้น แสดงว่าตัวไอเท็มมีเอฟเฟ็คที่ถูกซ่อนอยู่? อย่างไรมันก็ถูกเรียกว่าแตรเขาสัตว์แห่งแม่ทัพก็อบลิน มันคงต้องถึงเกณฑ์ในการที่จะอัญเชิญกองทัพขนาดใหญ่ออกมาได้? มันอาจจะเป็นเวลา หรือสกิลบางอย่างของผู้อัญเชิญ
มาเร่: คะ คือ ท่านลอร์ดไอนซ์ ท่านมอบของให้มนุษย์นั่นเป็นไอเท็มเวทมนตร์ที่มีค่าเมื่อนานมาแล้ว รู้ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น!
ไอนซ์: เห้ะ? ไม่ นั่นมัน . . .
มาเร่: อะ อืม ผมก็พูดไม่ค่อยเก่ง แต่ . . . ทะ ท่านช่างน่าอัศจรรย์อย่างแท้จริง ท่านลอร์ดไอนซ์!
ไอนซ์: อะ อืม
หมวกแดง1: มันจะไม่เป็นไรนะที่ปล่อยเขาให้หนีไป?
ก็อบลินหน่วยลอบสังหาร: มันเป็นคำสั่งจากก็อบลินนักยุทธศาสตร์ แทบจะไม่มีอะไรที่ต่อรองได้สำหรับแม่ทัพผู้ทรงเกียรติ ถ้าหากพวกเราเด็ดหัวเจ้าชายนั่น
หมวกแดง1: เห้อะ คิดว่ามันก็ถูกน่ะนะ

ณ ที่ราบแห่งหนึ่ง ยามค่ำคืน
บาโบร: เป็นไปไม่ได้! พวกเราแพ้ให้กับแค่ก็อบลิน? แม่ง! แม่ง! แม่ง!
ลูปุซเรกิน่า: เฮ้ทางนั้นน่ะ! หวัดดีจ้า ชั้นมาเพื่อเล่น
บาโบร: เธอเป็นใคร?
ลูปุซเรกิน่า: ชื่อลูปุซเรกิน่า ชั้นเป็นหนึ่งในเมดที่รับใช้ท่านลอร์ดไอนซ์
บาโบร: เธอว่าไงนะ?
ลูปุซเรกิน่า: นายเพิ่งผ่านเวลาที่ยากลำบาก กองทัพก็อบลินจำนวนมากนั้นเกือบจะเป็นการโกงเลย ชั้นประหลาดใจมากและช่วยไม่ได้ที่จะตะโกนออกมาจากด้านหลังของเอนริ ชั้นไม่คิดเลยว่าจำนวนขนาดนั้นจะปรากฏออกมาได้!
บาโบร: แล้วเธอมาทำอะไรที่นี่?
ลูปุซเรกิน่า: ใจเย็นๆ มันมีเหตุผลเดียวที่ชั้นมาที่นี่ ชั้นมาเพื่อสังหารหมู่พวกนายทุกคน
บาโบร: หา? เธอพูดอะไรนะ? ข้าเป็นเจ้าชายลำดับที่หนึ่งแห่งราชอาณาจักร บาโบร แอนเดรียน อิเอลด์ ไรน์ ไบเซฟ!
ลูปุซเรกิน่า: ชั้นรู้แล้วว่านายคือเจ้าชาย แต่สุดท้ายนายก็เป็นแค่มนุษย์
บาโบร: ว่าไงนะ?
ลูปุซเรกิน่า: นายไม่จำเป็นต่อแผนการของท่านลอร์ดผู้ยิ่งใหญ่ที่สุด ไอนซ์อูลโกน นั่นมันเป็นเหตุผลที่ชั้นจะฆ่านาย นายเข้าใจใช่มั้ย?
บาโบร: เธอวางแผนที่จะฆ่าข้าจริงๆรึ?!
ลูปุซเรกิน่า: ฮะ! นั่นมันเป็นการแสดงออกที่ดีเลย! ชั้นรักหน้าตาอย่างนั้น นายได้เพิ่มระดับในการจัดอันดับความน่าสนใจของชั้นเลย
บาโบร: ถ้างั้น . . .
ลูปุซเรกิน่า: แต่ชั้นก็คิดเกี่ยวกับมันมากเลย ว่าคู่ต่อสู้ประเภทไหนที่พวกนายจะสนุกด้วยได้มากที่สุด . . . ดังนั้นก็ จ๊ะ จ๊ะ จ๊ะ จาง ชั้นขอให้ท่านลอร์ดไอนซ์อัญเชิญพวกหมวกแดงมาให้นาย! พลังของชั้นไม่เหมือนกับของโซลจัง แต่ชั้นจะแสดงให้นายเห็นเองว่าชั้นก็ทำได้ดีเหมือนกัน